陈易
宋代诗人
-
密坐研穷省细微,到头须是自忘机。
出自:陈易的《颂(其一)》
4浏览 0喜欢
-
应无祖佛能超越,岂有冤亲更顺违。
出自:陈易的《颂(其一)》
2浏览 0喜欢
-
历历孤明犹认影,巍巍独步尚披衣。
出自:陈易的《颂(其一)》
39浏览 0喜欢
-
翻嗟会得昭灵者,也道寻师得旨归。
出自:陈易的《颂(其一)》
7浏览 0喜欢
-
年来多病爱栖禅,宝鉴慵将照丑妍。
出自:陈易的《答有需禅师》
4浏览 0喜欢
-
却忆南湖孤顶月,定回金磬落岩前。
出自:陈易的《答有需禅师》
2浏览 0喜欢
-
个中端的有谁知,知者归来到者稀。
出自:陈易的《颂(其二)》
1浏览 0喜欢
-
即见即闻还错会,离声离色转乖违。
出自:陈易的《颂(其二)》
2浏览 0喜欢
-
山青水绿明玄旨,鹤唳猿啼显妙机。
出自:陈易的《颂(其二)》
13浏览 0喜欢
-
有意觅渠终不遇,无心到处尽逢伊。
出自:陈易的《颂(其二)》
3浏览 0喜欢
-
酒吸阳春入肺肠,茶罢清风生肘腋。
出自:陈易的《游石所题于轩壁》
7浏览 0喜欢
-
安知石所洞中人,不是武陵溪上客。
出自:陈易的《游石所题于轩壁》
2浏览 0喜欢