魏骥
明代诗人
-
竹
傲彼冰与霜,陋此桃与李。籊籊青琅玕,鸾停而凤翥。向我来清风,九夏凉如洗。愿缔金石交,坚贞保终始。
18浏览 0喜欢
-
郊行二首(其一)
楝子花香雨正过,秧针刺水渐平坡。太平无限田家乐,愿杂春农著短蓑。
17浏览 0喜欢
-
久不过乐丘赋以识吾之恋恋耳(其二)
一径纡山麓,扶藜款款行。尘心随地远,野趣入诗清。吊古伤遗迹,寻幽惬素情。归途度柴岭,又喜月初生。
17浏览 0喜欢
-
久不过乐丘赋以识吾之恋恋耳(其一)
閒居清昼永,忆昨过闲行。月上湖光莹,云收山气清。开尊方尽醉,回首更留情。便欲移家去,悠悠乐此生。
16浏览 0喜欢
-
郊行二首(其二)
杨柳人家燕子飞,绿浓缘径觅红稀。多年不踏乡关路,最喜青山待我归。
15浏览 0喜欢
-
题小画四景(其一)
落红无数正春深,小艇移来泊水浔。满目青山如画好,欲从何处觅知音。
15浏览 0喜欢
-
秋日閒居
秋高风露凉,明月满庭户。展转不能眠,起纵阶前步。美人天一方,何时遂良晤。相思热中肠,坐觉年华暮。
15浏览 0喜欢
-
题画(其二)
翠水丹山足赏心,渚荷汀柳夏初临。推蓬一曲升平调,不识何人是赏音。
13浏览 0喜欢
-
晚步(其一)
扶筇石径步迟迟,林壑凉生暑退时。老去情怀聊自遣,看山看水只题诗。
13浏览 0喜欢
-
题赵松雪小像
天潢玉树溥华滋,水晶宫小春迟迟。沤波桂楫浮轻漪,桃笙豹枕罗香帏。蜀琴啼凤弹吴丝,翠华渺渺膻尘飞。铜仙泪泣风凄凄,瑶阶土蚀秋虫悲。蝉衫宝榼双蟠螭,玉堂归老江南时。
11浏览 0喜欢