舜咨归省尚书公饯者以韩昌黎送郑校理诗分韵予最后得廓字时吕中书秉之得洛黄鸿胪蕴和得阁邵户部文敬得薄濮武库用昭得泊俱同韵除互押外共得二十有六予诗后成凡诸君所用者皆不敢袭其韵数亦不敢独减诸君独廓字乃所分本韵

[] 李东阳

原文 拼音版 背诵

shùnguīxǐngshàngshūgōngjiànzhěhánchāngsòngzhèngxiàoshīfēnyùnzuìhòukuòshízhōngshūbǐngzhīluòhuáng鸿hóngyùnshàowénjìngbáoyòngzhāotóngyùnchúwàigòng

zèngjūngāojūnzhuójūnxíngzhènghuānzuòè

niánshíqiánshíjūntóngshǐchéngjūnguānruò

qiūwéichūnbǎngshàoniánkuìyǒushēngmíngluò

shíjīngāocuīwéicǎikuíguāngliánluò

fēnbānhuágàiguānzuòtóngchíbēicuò

nángōngyuèjuànchūnchíhéngcángshūshōuyào

guānsuīdiàoǒutóngzhìsuíjūnshìjīng

cháoyóuyàntíngshíshíjiànxīnè

jūnchūruòqióngjuéjiāngwǎnghuányǒuyuē

zhōngjiānzōngguāijūnnánguīyóuè

tóngshíháojùnjiǔrénjiànshēnshāngshēngluò

jūnjīnjiàcāngjiāngfānwèimiǎndōng西

gāoménjiùróng广guǎngshàháiwénqúnquè

hóngzhījiǔpēizhèngkāibáixuěshíkuàixīnzhuó

cǎipiānpiānhuāēnuójiǔhānxīnyuè

shàngshūlǎojuànbīnláozuòwèijūnchéngjuéshuò

rénzhìzàigānzhǐhuànsāngōngjué

zhījūnxìngguīzhèngnóngbiéjuē

shūjiǎnbǎiyǎngzhōngyánliángyào

zhuàngchǐzuòéryánnénggǎnkǎishāngjīnzuó

jūncáilěiluòjīngyīngràngbiānxiānzhe

huànzuòqiánbèixíngqiǎnliúguāngxùnjué

yuǎnxíngzhēnzhòngquànjiācānxìngyǒuzhǎngnéngjué

qíngshēnchóngchūgānsuīwèiwèixuè

lánjiǔzhòngzhuójūnbǎishēnbēinüè

chángwèizhōngduǎnpiānlíngèngfánkāijué

shīchéngjiǔjǐnjūnyáowàngjiāngtiānmiǎokōngkuò

小提示:李东阳的舜咨归省尚书公饯者以韩昌黎送郑校理诗分韵予最后得廓字时吕中书秉之得洛黄鸿胪蕴和得阁邵户部文敬得薄濮武库用昭得泊俱同韵除互押外共得二十有六予诗后成凡诸君所用者皆不敢袭其韵数亦不敢独减诸君独廓字乃所分本韵拼音读音来自AI,仅供参考,如发现错误,请点击下面“完善图标”反馈给我们,谢谢!

李东阳

李东阳

李东阳(1447年-1516年),字宾之,号西涯,谥文正,明朝中叶重臣,文学家,书法家,茶陵诗派的核心人物。湖广长沙府茶陵州(今湖南茶陵)人,寄籍京师(今北京市...

李东阳的诗

查看更多

相关诗词