任昉
南北朝诗人
-
答刘居士诗
君子之道,亦有其四。高行绝俗,盛德出类。才同文锦,学非书肆。望之可阶,即之难至。辍精天理,躔象少微。人与俗异,道与人违。庭飞熠耀,室满伊威。行无辙迹,理绝心机。
300浏览 0喜欢
-
严陵濑诗
群峰此峻极,参差百重嶂。清浅既涟漪,激石复奔壮。神物徒有造,终然莫能状。
117浏览 0喜欢
-
赠王僧孺诗
惟子见知,惟余知子。观行视言,要终犹始。敬之重之,如兰如芷。形应影随,曩行今止。百行之首,立人斯著。子之有之,谁毁谁誉。修名既立,老至何遽。谁其执鞭,吾为子御。刘略班艺,虞志荀录。伊昔有怀,交相欣勖。...
113浏览 0喜欢
-
落日泛舟东溪诗
黝黝桑柘繁,芃芃麻麦盛。交柯溪易阴,反景澄馀映。吾生虽有待,乐天庶知命。不学梁甫吟,唯识沧浪咏。田荒我有役,秩满余谢病。
107浏览 0喜欢
-
答到建安饷杖诗
故人有所赠,称以冒霜筠。定是湘妃泪,潜洒遂邻彬。扶危复防咽,事归薄暮人。劳君尚齿意,矜此杖乡辰。复资后坐彦,候余方欠伸。献君千里笑,纾我百忧嚬。坐适虽有器,卧游苦无津。何由乘此竹,直见平生亲。
92浏览 0喜欢
-
出郡传舍哭范仆射诗(其一)
平生礼数绝,式瞻在国桢。一朝万化尽,犹我故人情。待时属兴运,王佐俟民英。结欢三十载,生死一交情。携手遁衰孽,接景事休明。运阻衡言革,时泰玉阶平。浚冲得茂彦,夫子值狂生。伊人有泾渭,非余扬浊清。将乖不忍...
65浏览 0喜欢
-
赠郭桐庐山溪口见候余既未至郭仍进村维舟久之郭生方至诗
朝发富春渚,蓄意忍相思。涿令行春返,冠盖溢川坻。望久方来萃,悲欢不自持。沧江路穷此,湍险方自兹。叠嶂易成响,重以夜猿悲。客心幸自弭,中道遇心期。亲好自斯绝,孤游从此辞。
63浏览 0喜欢
-
同谢朏花雪诗
土膏候年动,积雪表晨暮。散葩似浮玉,飞英若总素。东序皆白珩,西雍尽翔鹭。山经陋蜜荣,骚人贬琼树。
57浏览 0喜欢
-
答何徵君诗
散诞羁鞿外,拘束名教里。得性千乘同,山林无朝市。勿以耕蚕贵,空笑易农士。宿昔仰高山,超然绝尘轨。倾壶已等药,命管亦齐喜。无为叹独游,若终方同止。
42浏览 0喜欢
-
为王嫡子侍皇太子释尊宴
在昔归运,阻乱弘多。夷山制宇,荡海为家。风云改族,日月增华。钦圣兹远,怀道兹冲。践言动俗,果行移风。进往一篑,启或三蒙。冰实因水,金亦在镕。惟神知化,在物立言。乐正雅颂,咸被后昆。告奠明祀,观道圣门。...
41浏览 0喜欢