德诚
唐代诗人
-
拨棹歌(其十一)
大钓何曾离钓求,抛竿卷线却成愁。活泼泼,乐悠悠,自是迟疑不下钩。
65浏览 0喜欢
-
拨棹歌(其三十七)
吾自无心无事间,此心祇有水云关。携钓竹,混尘寰,喧静都来离又闲。
61浏览 0喜欢
-
拨棹歌(其十三)
莫道无修便不修,菩提痴坐若为求?勤作棹,慧为舟,者个男儿始出头。
60浏览 0喜欢
-
拨棹歌(其三十二)
香饵竿头也不无,向来祇是钓名鱼。波沃日,浪涵虚,万象牢笼号有馀。
59浏览 0喜欢
-
拨棹歌(其九)
问我生涯祇是船,子孙各自赌机缘。不由地,不由天,除却蓑衣无可传。
57浏览 0喜欢
-
拨棹歌(其十)
莫学他家弄钓船,海风起也不知边。风拍岸,浪掀天,不易安排得帖然。
53浏览 0喜欢
-
拨棹歌(其五)
一任孤舟正又斜,乾坤何路指生涯。抛岁月,卧烟霞,在处江山便是家。
46浏览 0喜欢
-
拨棹歌(其十七)
苍苔滑净坐忘机,截眼寒云叶叶飞。戴箬笠,挂蓑衣,别无归处是吾归。
46浏览 0喜欢
-
拨棹歌(其十四)
水色山光处处新,本来不俗不同尘。著气力,用精神,莫作虚生浪死人。
44浏览 0喜欢
-
拨棹歌(其三十三)
乾坤为舸月为篷,一带云山一径风。身放荡,性灵空,何妨南北与西东。
44浏览 0喜欢