德诚
唐代诗人
-
拨棹歌(其七)
有一鱼兮日溯洄,混虚包纳信奇哉。能变化,吐风雷,下线何曾钓得来。
38浏览 0喜欢
-
拨棹歌(其二十)
都大无心罔象间,此中那许是非关。山兀兀,水潺潺,忙者自忙闲者闲。
38浏览 0喜欢
-
拨棹歌(其二十三)
动静由来本两空,谁教日夜强施功。波渺渺,雾濛濛,却来江上隐云中。
37浏览 0喜欢
-
拨棹歌(其十二)
静在须禅动即禅,断云孤鹤两萧然。烟浦畔,月川前,槁木形骸在一船。
36浏览 0喜欢
-
拨棹歌(其二十五)
逐块追欢不识休,津梁浑不挂心头。霜叶落,岸花秋,却教渔父为人愁。
35浏览 0喜欢
-
拨棹歌(其二十九)
钩下俄逢赤水珠,光明圆彻等清虚。静即出,觅还无,不在骊龙不在鱼。
32浏览 0喜欢
-
拨棹歌(其二十八)
不妨纶线不妨钩,祇要钩轮得自由。掷即掷,收即收,无踪无迹乐悠悠。
32浏览 0喜欢
-
拨棹歌(其二十二)
古钓先生鹤发垂,穿波出浪不曾疑。心荡荡,笑怡怡,长道无人画得伊。
30浏览 0喜欢
-
拨棹歌(其二十六)
一片江云倏忽开,翳空晴日绝尘埃。适消散,又徘徊,试问本从何处来?
29浏览 0喜欢
-
拨棹歌(其二十四)
媚俗无机独任真,何须洗耳复澄神。云与月,友兼亲,敢向浮沤任此身。
27浏览 0喜欢