吴澄
元代诗人
-
客中即事次韵元复初郊行
客中又过二分春,闻道千红百紫新。雨到庭隅长芳草,日窥窗隙弄游尘。悬知万里只如此,孤坐一堂还可人。不信却须凌倒景,九天楼阁倚长身。
5浏览 0喜欢
-
题皮如心行囊中画竹图
畴昔江乡识此君,清风凛凛动霜筠。被谁点染移将去,也受京华半面尘。
5浏览 0喜欢
-
客中即事次韵元复初郊行(其一)
急雨连宵井也浑,城居寥落似山村。停披尽看书堆案,绝饮空馀酒满樽。日有虚皇相伴侣,时逢嘉客细评论。青灯一室长如昼,未觉门前四野昏。
5浏览 0喜欢
-
用鲁山段录事和李佥士丁麻姑韵时段奉宪檄赈济
咿轧篮舆从事衫,泥途滑滑石巉巉。急援野莩填沟壑,敢避行难似陇函。春气顿回萎草木,长林惊见古松杉。一夫弗获真吾愧,谁道鲁山非傅岩。
4浏览 0喜欢
-
方壶图(其二)
忠臣死去去成仙,住在方壶大洞天。此境移来落尘世,也留遗迹伴千年。
4浏览 0喜欢
-
次韵胡器之问病
莺声睍睆燕差池,春到閒中日更迟。偶蹑清都陪净侣,谁知胜境即良医。屋头月上元无夜,树杪风来似有期。坐客屡谈浑忘答,问余还职在何时。
4浏览 0喜欢
-
送空山雷讲师门人丹陵胡道士游京师
远游谁为赋新篇,来自丹陵小洞天。拂日一鞭聊复尔,御风双袂已飘然。快看鹏海三千里,早證龙沙八百仙。莫恋射熊春梦乐,赠诗人在斗牛边。
3浏览 0喜欢
-
再和林提举韵
昼日閒庭步,秋云万里天。眼前俱实际,身外一随缘。得意浑忘老,论交岂问年。此中真乐在,不要华山眠。
2浏览 0喜欢
-
和逯公谨
萧然非俗亦非僧,尚被红尘浣姓名。辜负东篱今岁菊,客窗晨树听鸡鸣。
0浏览 0喜欢
-
赠金精丁葬师
古哲安坟遗旧踪,后人得术绍真宗。毒眸远赛天边鹘,健足生拿地上龙。何处无神司采择,谁家有福定遭逢。结庐亦欲娱吾老,试为云间觅一峰。
0浏览 0喜欢