吴澄
元代诗人
-
与张仲美别仍用前韵二首(其一)
乡邻应怪我,何以独归迟?木末芙蓉发,帘前果裸垂。夜寒知露重,秋老验星移。南浦今番别,重来傥可期。
7浏览 0喜欢
-
次韵息窝道人远寄
饮罢金盘玉露杯,和阳消息到寒梅。月华夜照昆崙顶,雪浪春融滟滪堆。此事一行嗟便废,迷途未远幸归来。高斋久久高人迹,砌面重重封绿苔。
7浏览 0喜欢
-
彭泽遇成之之京都
人海茫茫名利场,盛年快意一观光。顾予白发归来晚,羞过渊明五柳庄。
7浏览 0喜欢
-
送几泉石上人南归
春风吹醒泉石梦,一锡飞来到日边。世界空花俱幻尔,家山老木故依然。飘飘去住云归岫,处处圆明月在天。亦欲从师了耕种,县南村外有良田。
7浏览 0喜欢
-
代柬曾小轩谢冯笔蜡纸之贶
束缚山中豪,寸管入时操。几微见锋锐,可敌古铅刀。江人有妙悟,匪直取价高。坡公诧葛吴,蔡澡朱所褒。迩来浙西冯,声实相朋曹。小技足名世,屠龙宁自劳。
7浏览 0喜欢
-
句
浩歌归去浑无事,栖碧山前月上东。
6浏览 0喜欢
-
题山水手卷
家在江南山水村,黄尘陌上两眸昏。偶然此景梦中见,归路迢迢欲断魂。
6浏览 0喜欢
-
跋画归去来辞
当时归去意,难与世人知。未信千年后,心期有画师。
6浏览 0喜欢
-
建康西江避暑用滕玉霄韵
石头城下看淮山,羡杀白云终日閒。寄语醉中彭泽令,如何飞倦始知还。
6浏览 0喜欢
-
昼坐次韵
静中不觉暑难禁,况复身居七宝林。槐国避焚封蚁出,石盆趋冷戏鱼沈。蚊将伺暮深深聚,蝉未知秋恳恳吟。只有道人方燕坐,清香一缕起炉心。
5浏览 0喜欢